حالا که فکرش را می‌کنم...
خودنگاری‌های بهاره آروین

برای دیدن پوستر در اندازه‌ی اصلی روی عکس کلیک کنید.

آدم فقط شاید یک همچین وقت‌هایی که داستان درست و حسابی می‌خواند، به عمق زوال ادبیات داستانی در ایران پی ببرد.
وقتی رمانی می‌خواند که خیلی خونسرد، خیلی بی‌ادعا داستان دهاتی‌ جنایت‌کاری را روایت می‌کند که ممکن است یک وقتی آدم خبرش

یک اتفاق جالبی افتاده است، زمان من ربطی به زمان رسمی ندارد اعم از ساعت و روز و ماه و سال عرض می‌کنم، یعنی مثلا سال نو شده است اما این‌طور نیست که من هم عدل از اول فروردین ۹۱ احساس نو بودگی بکنم، من