حالا که فکرش را می‌کنم...
خودنگاری‌های بهاره آروین

ه پرسید بچه چه تاثیری روی زندگی مشترک دارد؟ بهترش می‌کند یا بدتر؟ گفتم بچه مشکلات و اختلاف‌نظرها را حل نمی‌کند، چه‌بسا پررنگ‌تر می‌کند اما در عین‌حال باعث می‌شود آدم خیلی چیزها را نادیده بگیرد، بی‌خیال شود چون‌که انگار دیگر نمی‌صرفد، نمی‌صرفد که آدم بگوید، بحث کند، تنش ایجاد کند، نمی‌صرفد آدم لجبازی کند. بچه کفه‌ی هزینه‌ها را سنگین می‌کند، دیگر نمی‌صرفد آدم به پایان رابطه فکر کند، یعنی به این راحتی‌ها نمی‌صرفد، این می‌شود که آدم خیلی چیزها را نادیده می‌گیرد، حساسیت آدم ‌کم می‌شود، سازگارتر می‌شود درواقع، به من باشد می‌گویم آدم بزرگ می‌شود، نه این‌که بگویم لزوما این‌طور می‌شود، نه خیلی از پدر و مادرها هم هستند که از بچه‌های‌شان بچه‌ترند آن‌قدر که رفتارشان در قبال همدیگر کودکانه است، اما بچه چنین پتانسیلی دارد، پتانسیل این‌که پدر و مادرش را بزرگ کند.