حالا که فکرش را می‌کنم...
خودنگاری‌های بهاره آروین

پایگاه خبری انتخاب در اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۴ مناظره‌ای با موضوع «حجاب؛ اجباری یا اختیاری؟» برگزار کرد. در این مناظره که با حضور بهاره آروین و محمدهاشم صالح گلپایگانی ـ دبیر پیشین ستاد امر به معروف و نهی از منکر» انجام شد، مسائلی مانند آزادی‌های فردی، سیاست جمهوری اسلامی درخصوص حجاب، امکان‌سنجی جرم‌انگاری حجاب، روند تصویب قانون حجاب و عفاف و چشم‌اندازها و چالش‌های مرتبط با این مباحث مورد بحث و تبادل نظر قرار گرفت. فایل تصویری این نشست در سایت آپارات در دسترس می‌باشد.

شانزدهمین گردهمایی اصحاب علوم انسانی انقلاب اسلامی با موضوع «فردایی دیگر» و در قالب «گفتارهایی درباره آینده نزدیک ایران»، بیست‌ودوم اسفندماه ۱۴۰۳ در پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی برگزار شد. در این نشست که امیر راقب، دانش‌آموخته علوم سیاسی و جامعه‌شناسی، علی‌رضا زادبر، استاد دانشگاه و پژوهشگر تاریخ معاصر، سیدحسین شهرستانی، مدیر گروه حکمت هنر پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی، و محمد قوچانی، روزنامه‌نگار و مدیرمسئول و سردبیر مجله «آگاهی نو»، نیز حضور داشتند، بهاره آروین سخنرانی خود را این‌گونه آغاز کرد:

در نشستی که به‌مناسبت ۸ مارس روز جهانی زن از سوی مدرسه آزادفکری برگزار شد، بهاره آروین تحلیلی پیرامون موضوع «زنان ایرانی و تحمیل تغییرات به حکومت»‌ ارائه داد. فاطمه صادقی، زهرا اردکانی و فاطمه علمدار نیز به بیان دیدگاه‌های خود پیرامون چالش‌های برابری جنسیتی در مناصب سیاسی پرداختند. ویدئوی کامل این نشست را می‌توانید در سایت آپارات مشاهده فرمایید.

انجمن حقوقی دانشگاه شهید بهشتی در روز جهانی زن ۸ مارس (برابر با ۱۸ اسفند ۱۴۰۳) اقدام به برگزاری نشستی با عنوان «دست‌یابی زنان به مناصب سیاسی؛ فرصت‌ها و چالش‌ها»‌ کرد. در این نشست علاوه بر بهاره آروین، پروانه سلحشوری و ندا کردونی نیز به بیان دیدگاه‌های خود درخصوص این موضوع پرداختند. فایل صوتی این نشست در سایت آپارات قابل دسترسی می‌باشد.

نشست «الگوی مردم سالاری دینی؛ ماهیت و تحقق» روز سیزدهم بهمن‌ماه با حضور بهاره آروین، عضو هیئت علمی گروه جامعه شناسی دانشگاه تربیت مدرس و سجاد صفارهرندی، عضو هیئت علمی پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی برگزار شد.

بهاره آروین در این نشست گفت: از جمله مسائل مهمی که کشور پیش از انقلاب اسلامی به آن مبتلا بود، عدم تفکیک مؤثر قوا بود و افزود: قانون اساسی مشروطه روی کاغذ کم‌نقص بود ولی نتوانست به‌خوبی به تحقق بپیوندد؛ چراکه قرار بود جایگاه شاه مثل بسیاری از کشورها تشریفاتی باشد ولی در عمل این اتفاق نیفتاد و قدرت در شاه متمرکز شد و همه‌چیز تحت اراده شخص اول قرار گرفت که در این حالت دموکراسی پارلمانی هم جواب نمی‌داد.