سخنان بهاره آروین در میزگرد «زنان و شهر» با حضور پنج عضو شورای شهر تهران:
به نظرم سوال به‌جایی است اگر پرسیده شود اساسا چه ضرورتی دارد در عرصه سیاستگذاری و اجرا، زنان حضور داشته باشند. ما برای اولین‌بار در شورای شهر ۳۰ درصد سهم زنان را از کرسی‌های سیاستگذاری شهری محقق کردیم. می‌توان پرسید که واقعا ضرورت حضور این تعداد زنان در عرصه سیاستگذاری شهری چه بود و چه ثمره‌ای داشت. برای پاسخ به این سوال خوب است به این نکته توجه کنیم که کشور ما در زمینه شاخص‌های برابری جنسیتی در مقایسه با کشورهای همسایه، در برخی شاخص‌ها وضعیت مناسبی دارد مثلا در شاخص‌های باروری و سطح سواد رتبه‌های خوبی داریم ولی در دو شاخص پایین هستیم. یکی از این شاخص‌ها، سهم زنان از تعداد کرسی‌های پارلمان و دیگری سهم زنان از بازار کار است. یعنی علی‌رغم وضعیت نسبتا خوب در شاخص‌های آموزش و بهداشت، وضعیت نامناسب زنان در شاخص‌های مشارکت سیاسی و اقتصادی است که باعث شده رتبه ایران در مجموع در زمینه برابری جنسیتی نامطلوب باشد.
آنچه در انتخابات سال ۹۶ اتفاق افتاد این بود که دوستان و همکاران من ایستادند تا ۳۰ درصد لیست انتخاباتی جناح اصلاح‌طلب زنان باشند. من اینجا می خواهم به لحاظ واقعی، از ضرورت و تاثیر حضور ۶ خانم در شورای اسلامی شهر تهران بگویم. حضور زنان در عرصه سیاستگذاری شهری، شهر را برای همه زیست‌پذیرتر می‌کند. وقتی زنان در عرصه سیاستگذاری حضور ندارند، در نظر هم گرفته نمی‌شوند.
در چنین وضعیتی طراحی شهری مناسب مرد جوان سالمی می‌شود که با عجله می‌خواهد سر کار برود و به این ترتیب انبوه بزرگراه‌ها برای عبور خودروها ساخته می‌شود، برای اینکه فقط قرار است از خیابان‌ها رد شویم و هرچه سریع‌تر به مقصد برسیم، قرار نیست کسی در شهر قدم بزند و وقت بگذارند و به عبارتی زندگی کند بلکه قرار است اغلب اوقات بی‌توجه به اطراف و فقط باسرعت از خیابان‌ها رد شویم و به مقصد برسیم و چنین است که شهر برای انسان ها زیست‌ناپذیر می‌شود. اما حضور زنان در عرصه سیاستگذاری شهری باعث افزایش کیفیت زندگی برای همه می‌شود چون نیازهای اقشار مختلف برای زیست در شهر در نظر گرفته می‌شود، نیاز کودک تازه راه افتاده، نیاز سالمندان برای وقت‌گذرانی در فضای بیرون از خانه و … .
جالب است بدانید در مطالعات و پژوهش‌ها، هر وقت بخواهند میزان احساس امنیت در جامعه را اندازه بگیرند، احساس امنیت زنان در جامعه را اندازه می‌گیرند. شورای پنجم می گوید نمی‌خواهم شهر عرصه خودروها، کارگاه ساختمانی و … باشد. این مسئله از حضور همین ۶ خانم در شورا آمده است. خانم هایی که حفظ سرانه فضای سبز شهر را می خواهند، می خواهند شهر فضای نفس کشیدن و راه رفتن داشته باشد و … .
به عنوان مثال خانمی که کودکی دارد و می خواهد از خانه بیرون برود، فضای پیاده راه های شهر را می بیند، خیابان کامل از همین جهت به وجود آمده است.
در حوزه شفافیت اصل زیر ساختی که ما می‌خواستیم در شفافیت ایجاد کنیم، معطوف به هدف افزایش مشارکت بود و شهروندانی که از مشارکت در شهر کنار گذاشته شده بودند، زنان بودند. زنان هیچوقت در برنامه‌ریزی شهری درنظر گرفته نشدند. زیرساخت شفافیت این مسایل را روشن می‌کرد. تبعیض و نابرابری در پست های مدیریتی و اجرایی بین زنان و مردان را روشن می‌کرد.
وب سایت شفاف شهرداری تهران عمده تمرکزش این بود که اطلاعات را در اختیار همه شهروندان قرار بدهد و از این طریق زمینه افزایش مشارکت‌شان را فراهم کند. شفافیت معطوف به مشارکت همه شهروندان بود. مثلا یکی از روزمره‌ترین مصادیق، ارتباط شهروندان با سامانه‌های ۱۳۷ و ۱۸۸۸است تا شهروندان مشکلات شهری را گزارش بدهند و اینکه چه مسایلی را مشکلات شهری می دانند. از این جهت ما بر روی ارتقاء سامانه های نظارت همگانی مانند ۱۳۷ و ۱۸۸۸ متمرکز شدیم به‌گونه‌ای که شما در هر جای شهر هستید، بتوانید پیامتان را با تلفن هوشمند روی نقشه ثبت کنید، صوت و عکس و فیلم بفرستید و بتوانید پیامتان را به راحتی رصد و پیگیری کنید.
ما می‌خواستیم در حوزه شهرسازی شفاف‌سازی کنیم. می‌خواستیم مشارکت شهروندی که به اطرافش نگاه می کند را داشته باشیم. بسیاری از این شهروندان خانم‌ها بودند، زنانی که هیچوقت مجال سخن گفتن از مشکلات‌شان در شهر و همکاری و مشارکت برای حل آن مشکلات را پیدا نکردند.
گزارش این میزگرد در تاریخ ۱۵ بهمن ۱۳۹۹ تحت عنوان « چرا شهر سیاستگذار زن می‌خواهد» در روزنامه همشهری به چاپ رسیده است.
دیدگاهتان را بنویسید