حالا که فکرش را می‌کنم...
خودنگاری‌های بهاره آروین

چرا شهرداری تهران اطلاعات قراردادهای خود را در پایگاه اطلاعات قراردادهای کشور (https://cdb.mporg.ir/) منتشر نساخته و وبسایت شفاف (shafaf.tehran.ir) را برای انتشار اطلاعات قراردادهای بالای یک میلیارد تومان راه‌اندازی کرده است؟ آیا شهرداری تهران سامانه‌ای موازی ایجاد کرده است؟
پاسخ این سوال منفی است چراکه سامانه شفاف یک تفاوت مهم با پایگاه اطلاعات قراردادهای کشور دارد، این سامانه آن‌لاین است درحالی‌که پایگاه اطلاعات قراردادهای کشور یک سامانه آفلاین است یعنی فرض بر این است که اطلاعات قراردادها پس از این‌که در دستگاه‌های ذیربط منعقد شدند، بنابر الزام قانونی بر روی پایگاه اطلاعات قراردادهای کشور منتشر می‌شود اما اگر منتشر نشود هم مشکلی در فرآیند انعقاد قرارداد و اجرای آن به وجود نخواهد آمد. این درحالی است که مراحل انعقاد هیچ قراردادی در سطح مناطق ۲۲گانه و معاونت‌های شهرداری تهران پایان نمی‌یابد مگر آن‌که اطلاعات آن در وبسایت شفاف منتشر شود. چطور چنین چیزی امکان‌پذیر شده است؟

در جامعه ما، عدم تمایزبخشی میان افشاگری و شفافیت در ادبیات مبارزه با فساد، منشاء زیان‌های بسیار بوده است به گونه‌ای که هر زمان صحبت از شفافیت و مبارزه با فساد به میان می‌آید، افکار عمومی منتظر افشای مواردی از فساد مسئولین از زبان گوینده است. این درحالی است که افشاگری و شفافیت حداقل سه تمایز مهم با یکدیگر دارند.

اصلی‌ترین هدف از انتشار عمومی اطلاعات قراردادهای بالای یک میلیارد تومان در شهرداری تهران تحقق نظارت همگانی بوده است بدین‌معناکه زمینه مشارکت شهروندان در نظارت و کشف تخلف در شهرداری تهران فراهم شود. مشارکت بدون اطلاعات امکان‌پذیر نیست. اگر قرار باشد دانش و تخصص شهروندان در ارزیابی سیاست‌گذاری‌ها و نحوه هزینه‌کرد شهرداری تهران به کار گرفته شود، ارایه اطلاعات لازم در این زمینه ضروری است.