حالا که فکرش را می‌کنم...
خودنگاری‌های بهاره آروین

این عنوان سخنرانی من است در انجمن جامعه‌شناسی ایران که سه‌شنبه‌ی همین هفته، هفدهم آبان ماه، ساعت 3 تا 5 بعد از ظهر در سالن کنفرانس انجمن جامعه‌شناسی برگزار خواهد شد. این اولین (شاید هم آخرین:) جلسه بعد از آن جلسه دفاع دم بریده است

باز هم پای یکی از همان پست‌های بسیار بلند در میان است، یکی از همان پست‌های بسیار شخصی، مجددا این پست هم نوشته نشده که خوانده شود، نوشته شده که نویسنده‌اش را توی رودربایستی احتمالی با خودش قرار دهد که این‌همه کار و برنامه‌ی جورواجور

«نشانه‌ی مهم شیء این است که با حکم اراده نمی‌توان آن را تغییر داد. منظور این نیست که شیء در قبال هرگونه تغییری عایق است، مقصود این است که برای دگرگون ساختن آن خواستن کافی نیست و باید کوشش کمابیش رنج‌آوری به خرج داد تا

فایل PDF
والا من نمی‌خواستم این حرف‌ها را حالا و به این شکل بگویم، مطلب شهید می‌شود به قول معروف ولی راستش از دیروز که این جمله‌ی رهبری مبنی بر امکان «تبدیل نظام ریاستی به پارلمانی در آینده‌ی احتمالا دور» شده است پیراهن عثمان جرس

توجه: این پست بسیار بلند است، بسیار شخصی، نوشته نشده است که خوانده شود، نوشته شده است که نویسنده‌اش را از شر هیاهوهای کشدار ذهنی‌اش خلاص کند، همین.
«خستگی به تنم ماند رسما، خستگی این شش ماه کار فشرده که سهل است، چه‌بسا خستگی این