حالا که فکرش را می‌کنم...
خودنگاری‌های بهاره آروین

تذکر بهاره آروین به شهردار تهران:

«به شهردار تهران در خصوص پذیرش مسئولیت راه‌اندازی ناایمن خط مترو هشتگرد- گلشهر توسط شرکت بهره‌برداری مترو تهران و حومه تذکر می‌دهم.

راه‌اندازی خط مترو هشتگرد_گلشهر در هیچ‌یک از اسناد و مصوبات شورای اسلامی شهر تهران از جمله بودجه سنواتی و برنامه پنج‌ساله دوم و سوم شهر تهران مورد اشاره قرار نگرفته است؛ چه رسد به آن‌که در اولویت قرار گیرد. آن‌هم در شرایط فعلی که حمل و نقل عمومی، به ویژه مترو، در شهر تهران به لحاظ کیفیت خدمات در شرایط نامطلوبی قرار دارد. 

نکته قابل تامل آن است که وضعیت نامطلوب خدمات‌دهی به شهروندان در مترو تهران، بیش از هر چیز ناشی از تعهدات انباشته و پرداخت‌نشده سهم دولت از گسترش حمل و نقل عمومی است؛ چنان‌که تبصره ۱۷ بودجه سال ۹۸ شهرداری تهران ناظر به همین عدم ایفای تعهدات دولت است. متاسفانه این موضوع سالهاست به یک حکم ظاهرا دائمی تبدیل شده است که ناشی از عدم پرداخت صدها میلیارد تومان سهم سالانه دولت از هزینه تمام شده سفرها با مترو است.

در صدوهشتادوسومین جلسه صحن علنی شورای شهر تهران به شهردار تهران درباره وضعیت بیدود تذکر دادم:

«به شهردار تهران در خصوص سامانه نسل چهارم دوچرخه اشتراکی موسوم به «بیدود» تذکر می‌دهم. یک ماه است که دوچرخه‌های نارنجی‌رنگ «بیدود» از سطح شهر جمع‌آوری شده‌اند، اما هیچ‌گونه پاسخگویی به مردم درباره بازگرداندن وجوهی که در قالب ودیعه و شارژ از مردم دریافت شده است، نه از سوی شهرداری تهران و نه از سوی شرکت متولی وجود ندارد. برآورد می‌شود که بین چهار تا پنج میلیارد تومان پول شهروندان به عنوان ودیعه در دست این شرکت است، اما از روز توقف فعالیت حتی یک ریال هم به کسی بازگردانده نشده و تعجب‌آور اینکه بخش مربوط به درخواست عودت ودیعه هم غیرفعال شده است. حال آنکه اپلیکیشن بیدود در زمان عضویت به افراد اعلام کرده بود که در صورت درخواست، حداکثر تا ۲۰ روز وجه اخذشده را به ایشان بازمی‌گرداند.

بخش اول

مهم‌ترین ملاکم برای انتخاب شهردار آینده پایتخت، وعده‌های مشخص و ملموس هریک از کاندیدها برای تهران و شهروندان تهرانی خواهد بود.
از همه کاندیداها به صورت جدی خواهم خواست به صورت روشن و مشخص بگویند اگر در جایگاه شهردار تهران قرار گیرند، دقیقا به دنبال تحقق کدام اهداف ملموس و مشخص در تهران خواهند بود.

بدیهی است که در پاسخ به این سوال، کلی‌گویی‌هایی مانند کاهش ترافیک و آلودگی هوا، کاهش شهرفروشی و افزایش سهم درآمدهای پایدار در اداره شهر و افزایش اعتماد و مشارکت شهروندان از طریق شفافیت و مبارزه با فساد در شهرداری تهران را قانع‌کننده نمی‌دانم. چنین اهداف کلی‌ای نیاز به بازگویی چندباره ندارد، آن‌چه فقدان آن محسوس است، ارایه وعده‌های مشخص، ملموس و به عبارتی سنجش‌پذیر توسط کاندیداهای سمت شهردار تهران است.

در نبود چنین وعده‌هایی است که فضای انتخاب شهردار تهران، به فضایی سراسر تخریب و بدگویی از کاندیداها در عرصه عمومی و لابی‌ها و بده‌بستان‌های پشت‌پرده و پنهانی تبدیل می‌شود بدون آن‌که شهروندان بدانند در صورت انتخاب این یا آن کاندیدا، دقیقا چه اتفاقی قرار است برای شهر و زندگی روزمره آن‌ها در شهر رخ دهد.