«وضعیت اینترنت امروز ایران فاجعه‌بار است. فیلترینگ گسترده، اختلالات مستمر و سرعت پایین چیزی به‌نام اینترنت برای ایرانیان باقی نگذاشته و حق دسترسی آزاد به اینترنت را نقض کرده است. همان‌طور که در گزارش انجمن تجارت الکترونیک آمده است، وضعیت اینترنت ایران بیشترین شباهت را با کشورهای فقیر و توسعه‌نیافته دارد، اما تفاوت اصلی در خودخواسته بودن این شرایط برای ایران است. خودخواسته به این معنا که بخش قابل‌توجهی از مشکلات اینترنت کشور از فیلترینگ و محدودیت‌های آن تا سرعت و اختلالات گسترده نه به‌دلیل مشکل در توسعه زیرساخت‌ها که به‌دلیل سیاست‌گذاری‌ها، اقدامات مدیریتی و اعمال قوانین به وجود آمده است. در نهایت گلاویز شدن شهروندان و کسب‌وکارهای ایرانی با یکی از ناامن‌‌ترین و بی‌کیفیت‌ترین اینترنت‌های دنیا، مرگ تدریجی رؤیای توسعه اقتصاد دیجیتال و یونیکورن‌های دانش‌بنیان را رقم می‌زند.»
این متن بخش آغازین از کارزار اعتراضی به وضعیت اینترنت در ایران است که با مطالباتی روشن و سنجش‌پذیر ادامه می‌یابد. به نظرم نحوه مواجهه با وضعیت فعلی اینترنت در ایران، می‌تواند یکی از مصادیق میانه‌روی و رادیکالیسم در حکمرانی قلمداد شود.
حق دسترسی آزاد به اینترنت با شرح مصادیق روشن و سنجش‌پذیری که در این کارزار اعتراضی آمده است، یکی از آن حقوقی است که مخالفت صریح یا تلویحی با آن، به هر بهانه‌ای که باشد، مصداقی از رادیکالیسم زیان‌بار و بی‌ثمر در عرصه حکمرانی است. به همین دلیل است که حامیان طرح موسوم به «صیانت از کاربران در فضای مجازی»، مصداقی عینی از نیروهای تندرو هستند که حضور و اقدامات‌شان در عرصه سیاست‌گذاری و اجرا، نه فقط کیفیت زندگی روزمره شهروندان ایرانی را به‌شکل جدی و ملموسی کاهش داده است، بلکه آسیب‌پذیری‌های جدی برای حکمرانی در عرصه فرهنگ، رسانه و اقتصاد در سطح کلان ایجاد می‌کند.
به‌هرحال نحوه مواجهه کاندیداهای انتخابات پیش‌رو با وضعیت فعلی و فاجعه‌بار اینترنت در ایران و میزان و چگونگی تعهد آنها به پیگیری مطالبات سنجش‌پذیر در این زمینه یکی از آن مواردی است که اگر تشکل‌یافتگی و مطالبه‌گری مؤثری در مورد آن وجود داشت می‌بایست کاندیداهای انتخابات پیش‌رو را به موضع‌گیری صریح و تعهدات روشن در قبال این موضوع وادار می‌کرد.
برای امضای کارزار «اعتراض به وضعیت فاجعه‌بار اینترنت در ایران» و دفاع از حق اینترنت روی این لینک بزنید. کارکرد اصلی تمامی کارزارها فارغ از نتیجه نهایی آنها، آگاهی‌بخشی، دوری از انفعال، گسترش فرهنگ مطالبه‌گری مدنی و تقویت هم‌افزایی اجتماعی است.
دیدگاهتان را بنویسید