رای دادم، دور از انتظار هم نبود البته، بالاخره بعد از آن همه صغری کبریهای پرطول و تفصیل بازی اقلیت (به خصوص بازی اقلیت ۳) رای دادن یکی مثل من چندان هم عجیب و نامنتظره نبوده است قاعدتا. اشتباهم البته این بود که نیامدم اینجا
بیشتر بخوانیدایران روح یک جهان بیروح*
ما چه درکی از انقلاب ۵۷ داریم؟ ما که میگویم یعنی آن کسانی که آن زمان یا اصلا نبودهایم یا بچه شیرخوره بودهایم یا آنقدرها عقلرس نبودهایم به هرحال؛ ما، امروز، سی و اندی سال بعد، چه درکی از حال و هوای آن روزها داریم؟
بیشتر بخوانیدبازی اقلیت ۴
فایل pdf
گفتیم که بازی اقلیت در عرصهی سیاست سه اصل کلی دارد: ۱- پایبندی عملی به فرضِ اقلیت بودن و عدم تلاش در جهت سهمخواهی مستقیم از قدرت و تصاحب احتمالی جایگاه اکثریت ۲- کنشگری معطوف به افزایش منافع و مطالبات به جای کنشگری
بازی اقلیت ۳
نسخهی کوتاه شده
خاطرتان که نیست احتمالا اما بحث از جایی شروع شد با عنوان «اهمیت اقلیت بودن»، پیشنهاد محوری متن این بود که حامیان مطالبات دموکراتیک در ایران حتی اگر به اکثریت بودن خود باور دارند، به دلایلی که شرحاش در نوشته رفته بود،
پیروزی “اصلاحطلبان” یا پیروزی اندیشههای اصلاحطلبانه؟ مساله این است!
این هم پست دوم از نویسندهی مهمان، جناب میثم هاشمخانی که باز هم کوتاه و روشن و شسته رفته است و ایدهی محوری پست قبل را اینبار با مثالهایی عینیتر و پیشنهادهایی مشخصتر طرح میکند (اینبار هم تاکیدات متن از من است). اینهم فایل pdf
بیشتر بخوانید